Donacje dla organizacji Wiara i Rozum podlegają odpisowi od podatku według paragrafu 170 kodeksu Urzędu Podatkowego. Zapisy testamentowe, darowizny, przekazy pieniężne i przelewy bankowe dla organizacji Wiara i Rozum kwalifikują się na odpis od podatku według paragrafu 2055, 2106 i 2522 kodeksu Urzędu Podatkowego.

Wypowiedzi nt. Wiary i rozumu

KKK - Wiara i Rozum
Konstytucja Apostolska - Fidei Depositum
Prefekt Kongregacji Nauki Wiary. Kard. William Levada na forum kongresu poświęconego apologetyce odbywającego się w Rzymie w Papieskim Ateneum Regina Apostolorum
Kard. Levada o potrzebie nowej apologetyki
"W społeczeństwie, które słusznie ceni wartość osobistej wolności - powiedział wówczas Papież - Kościół musi promować na wszystkich szczeblach swego nauczania apologetykę, której celem jest potwierdzanie prawdziwości chrześcijańskiego Objawienia, harmonii między wiarą i rozumem oraz poprawnego rozumienia wolności".
Encyklika „Miłość w prawdzie”
Tylko dzięki miłości, oświeconej rozumem i wiarą, można osiągnąć cele rozwoju zgodne z wartościami ludzkimi i budujące człowieczeństwo.
Benedykt XVI, audiencja generalna dot. Encykliki Caritas in veritate
Watykan 8 lipca 2009
Do kapłanów
Wiara pochodzi od wiecznego Rozumu, który wszedł w nasz świat i ukazał nam prawdziwego Boga. Przewyższa możliwości naszego umysłu, podobnie jak miłość widzi więcej niż sam rozum. Ale wiara przemawia do rozumu i w dialektycznym sporze może iść z nim w zawody. Nie przeczy mu, ale dotrzymuje kroku, a jednocześnie prowadzi poza niego - wprowadza w większy Rozum . Boga. My, pasterze naszych czasów, powinniśmy jako pierwsi zrozumieć uzasadnienie wiary. Nie dopuścić do tego, by pozostała ona po prostu tradycją, ale uznać, że jest odpowiedzią na nasze pytania. Wiara wymaga naszego rozumnego uczestnictwa, które się pogłębia i oczyszcza w dzieleniu się miłością. Do naszych pasterskich obowiązków należy zgłębianie wiary umysłem, abyśmy byli w stanie dać uzasadnienie naszej nadziei w debacie naszych czasów. Jednakże myślenie - choć konieczne - samo nie wystarcza. Podobnie jak samo mówienie nie wystarcza.
Benedykt XVI, Msza św. w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła: Pasterze muszą być «przykładami dla stada»
( 29 VI 2009)
Papież do Międzynarodowej Komisji Teologicznej
„Istnieje autonomiczny sposób używania rozumu, który stawia się ponad Bogiem – powiedział Benedykt XVI. – Tak jest w całym szeregu nauk, poczynając od przyrodniczych, gdzie metodę odpowiednią do badania materii uogólnia się. W tej metodzie Bóg się nie mieści, a zatem nie istnieje. Tak zdarza się i w teologii. Łowi się w wodach Pisma Świętego siecią nastawioną tylko na pewien rozmiar ryb, a to, co go przekracza, nie mieści się w sieci, zatem nie może istnieć. I w ten sposób wielka tajemnica Jezusa, Syna Bożego, który stał się człowiekiem, sprowadza się do Jezusa historycznego, postaci naprawdę tragicznej, widma bez ciała i kości, kogoś, kto pozostał w grobie, rzeczywiście umarł. Tą metodą łapie się pewne ryby, ale wyklucza wielką tajemnicę, bo człowiek jest sam sobie miarą. To pycha i równocześnie ogromna głupota, która absolutyzuje pewne metody nieodpowiednie do wielkich rzeczywistości. Ta specjalizacja dostrzega wszystkie szczegóły, ale nie całość. Jest też jednak człowiek, który uznaje, kim jest. Uznaje własną miarę i wielkość Boga, otwierając się w pokorze na nowość Bożego działania. W ten sposób, właśnie akceptując swoją małość, stając się tak małym, jak w rzeczywistości jest, dochodzi do prawdy”
Benedykt XVI (30 listopad – 4 grudzień 2009)
Benedykt XVI o przyjaźni rozumu i wiary
Do karmienia się Słowem Bożym zawartym w liturgii zachęcił wiernych Benedykt XVI. Podczas audiencji ogólnej zwrócił on uwagę, jak wielkie owoce może wydać w życiu wsłuchiwanie się w Ewangelię, czego przykładem jest rozkwit myśli chrześcijańskiej w wiekach średnich, kiedy to wiara i rozum w przyjaźni poszukiwały prawdy. Właśnie rozwój teologii łacińskiej w „złotej epoce” średniowiecza był przedmiotem papieskiej katechezy. Ojciec Święty przypomniał, że refleksja nad wiarą w XII wieku przebiegała dwutorowo, w zależności od środowiska – klasztoru bądź uniwersytetu. W ten sposób powstały dwa modele teologii: „monastyczny” i „scholastyczny”. Przedstawicielami pierwszej byli opaci, słynący mądrością, pragnieniem kontemplacji i miłości Boga. Drugą reprezentują ludzie wiedzy, którzy pragnęli poznawać tajemnice Boga i człowieka szczególnie poprzez dociekania rozumowe. Różnica celów wyjaśnia różnicę metod i sposobów uprawiania teologii. Fundamentem „teologii monastycznej” była lectio divina, lektura i medytacja Słowa Bożego. Miała prowadzić do nawrócenia i kontemplacji Boga. Bazą „teologii scholastycznej”, uprawianej w szkołach katedralnych i uniwersytetach było rozważanie konkretnych kwestii teologicznych, z którego wyrastają syntezy, kompilacje, traktaty teologiczne. Zdobyta wiedza miała również prowadzić do poznania i zgłębienia tajemnicy Boga. Te dwa modele uprawiania teologii przez wieki ożywiają dyskusję na temat powiązań i napięć między wiarą a rozumem. Jan Paweł II napisał w encyklice Fides et ratio, że „wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy”. Teologiczne dążenie do poznawania tajemnicy Boga winno prowadzić zawsze do pogłębiania Jego miłości.
(Audiencja ogólna 28 październik 2009 - za Serwisem Radia Watykańskiego)
Kard. R. Martino o Encyklice „Caritas in veritate”
Rozum musi być zawsze oczyszczany przez wiarę. Dotyczy to również myśli politycznej, która nie jest wszechmocna i nie powinna się za taką uważać. Równocześnie jednak religia musi być oczyszczana przez rozum, aby mogła ukazać swe prawdziwe, ludzkie oblicze, pozostając zarazem w kontakcie z rzeczywistościami ziemskimi.
Pierwsze Europejskie Spotkanie Studentów w Watykanie
„Na uniwersytecie obecność chrześcijan staje się coraz bardziej konieczna, a zarazem fascynująca – mówił Papież. – Tak jak w minionych wiekach, wiara wzywa do wnoszenia niezastąpionego wkładu w poznanie, które we współczesnym społeczeństwie stanowi prawdziwą siłę sprawczą rozwoju. Od wiedzy, ubogaconej doświadczeniem wiary, zależy zdolność narodów do patrzenia z nadzieją w przyszłość i przezwyciężenia pokusy czysto materialistycznego postrzegania naszej natury i historii”
Z przemówienia Benedykta XVI (11 lipiec 2009)
Dojrzałość wiary
„Stwierdzenie «dojrzałość wiary» stało się w ostatnich dziesięcioleciach rozpowszechnionym sloganem. Pojmuje się ją często jako postawę kogoś, kto nie daje posłuchu Kościołowi i jego pasterzom, ale wybiera w sposób niezależny to, w co chce wierzyć bądź nie – czyli coś w rodzaju wiary «zrób to sam». I taką dojrzałość przedstawia się jako «odwagę» wypowiadania się przeciwko Magisterium Kościoła. Tymczasem nie potrzeba tu żadnej odwagi, gdy ma się pewność publicznego poklasku. Odwagi potrzeba raczej, by przylgnąć do wiary Kościoła, także gdy jest ona sprzeczna ze «schematem» proponowanym przez współczesny świat”.
Z katechezy Benedykt XVI
O Hugonie i Ryszardzie z podparyskiego opactwa św. Wiktora Papież powiedział: Są oni wybitnymi świadkami harmonii, jaka istnieje między wiarą i rozumem. Żyli pragnieniem poznania prawdy, doceniając przy tym również świeckie dziedziny nauki. U swych uczniów rozbudzali zdrową ciekawość intelektualną. Dzięki ich działalności w opactwie św. Wiktora dokonywała się synteza dwóch nurtów średniowiecznej teologii: monastycznej, skoncentrowanej na medytacji Słowa Bożego, oraz scholastycznej, kładącej nacisk na dociekania intelektualne.
25 listopad 2008
Z Encykliki
Wiara i rozum (Fides et ratio) są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. Sam Bóg zaszczepił w ludzkim sercu pragnienie poznania prawdy, którego ostatecznym celem jest poznanie Jego samego, aby człowiek poznając Go i miłując - mógł dotrzeć także do pełnej prawdy o sobie (por. Wj 33, 18; Ps [26] 8-9; 63 [62], 2-3; J 14, 8; J 3,2,). Jan Paweł II
Z dzienniczka s. Faustyny
Często proszę Pana Jezusa o rozum oświecony wiarą. Wyrażam to Panu w tych słowach: Jezu, daj mi rozum, i wielki rozum, jedynie na to, abym Ciebie lepiej poznała, bo im Cię lepiej poznam, tym Cię goręcej ukocham. Jezu, proszę Cię o potężny rozum w rozumieniu rzeczy Bożych i wyższych. Jezu daj mi rozum wielki, którym poznawać będę twą Boską Istotę i Twoje życie wewnętrzne, Troiste. Uzdolnij mój umysł przez szczególną swą łaskę. Choć wiem o uzdolnieniu przez łaskę, jaką mi daje Kościół, lecz jest skarb wielki łask, których Ty, o Panie, udzielasz na prośbę naszą, a jeżeli Ci się nie spodoba moja prośba, to proszę Cię, nie daj mi pociągu do takiej modlitwy. (1470)
Wiara jest łaską - Bp Depo
"Wiara, która zawsze jest łaską rozumnego i wolnego przylgnięcia do Boga i Jego praw, nie jest towarem do przerobienia według ludzkich gustów, oczekiwań i sondaży publicznych”
Bp Depo

Rozum musi być zawsze oczyszczany przez wiarę - K.R. Martino
"Rozum musi być zawsze oczyszczany przez wiarę. Dotyczy to również myśli politycznej, która nie jest wszechmocna i nie powinna się za taką uważać. Równocześnie jednak religia musi być oczyszczana przez rozum, aby mogła ukazać swe prawdziwe, ludzkie oblicze, pozostając zarazem w kontakcie z rzeczywistościami ziemskimi".
Kard. R. Martino
Poszukiwanie Boga i gotowość, by Go słuchać - Benedykt XVI
"Powszechność Boga i powszechność rozumu otwartego na Jego działanie motywowało chrześcijan, a zarazem zobowiązywało do ewangelizacji.
Według nich wiara nie zależy od obyczajów kulturowych, różnych w zależności od narodu, ale wiąże się z prawdą dotyczącą w równym stopniu każdego człowieka.
Nowość chrześcijańskiego orędzia zawiera się w fakcie, iż Bóg się objawił jako Logos, obecność wiecznego Rozumu w naszym ciele. Trzeba pokory człowieka, by odpowiedzieć na pokorę Boga. Czysto pozytywistyczna kultura, dla której pytanie o Boga należałoby jedynie do dziedziny subiektywizmu jako nienaukowe, to kapitulacja rozumu, rezygnacja z jego najwyższych możliwości, a tym samym porażka humanizmu, i to o poważnych następstwach.
To, co było podstawą kultury Europy, poszukiwanie Boga i gotowość, by Go słuchać, również dzisiaj pozostaje fundamentem każdej prawdziwej kultury” – podkreślił Benedykt XVI przemawiając do francuskich intelektualistów.
12 września 2008
Papieskie przemówienie do muzułmanów
"Autentyczna religia poszerza horyzont ludzkiego pojmowania i staje u podstaw rzeczywiście ludzkiej kultury.Odrzuca wszelkie f ormy przemocy i totalitaryzmu: nie tylko ze względu na zasady wiary, ale i prawy rozum. Albowiem wiara i rozum wzajemnie się umacniają, gdy religia zostaje oczyszczona i ukształtowana przez rozum, a pełne możliwości rozumu zostają wyzwolone przez objawienie i wiarę”.
Benedykt XVI 19 marca 2009