Ks. Jerzy pochodzi z Piekar Śląskich z rodziny górniczej. W rodzinnej atmosferze zrodziło sie powołanie do pracy misyjnej. Po ukończeniu Technikum Elektronicznego wstępuje do Misyjnego Seminarium Księży Werbistów w Pieniężnie. Formacja intelektualno-duchowa trwa siedem lat. Seminarium kończy dysertacją magisterską na temat: "Motywacje misyjnego zainteresowania i zaangażowania młodzieży katechizowanej". Święcenia kapłańskie przyjmuje z rąk ks. bpa Ignacego Jeża 26 kwietnia 1981 roku. Po rocznym kursie języka angielskiego w Irlandii przez 5 lat przebywa na misjach w Diecezji Bangued na wyspie Luzon, w północnej części Filipin.

Po powrocie do Polski, przed rozpoczęciem pracy formacyjno-dydaktyczej w Alma Mater, kończy studia licencjackie z zakresu teologii życia wewnętrznego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz roczne studium duchowości w Instytucie Formacji Religijnej na Uniwersytecie w Saint Louis (USA). Przez jedenaście lat jest prefektem seminarzystów na poziomie filozofii w Nysie, teologii w Pieniężnie na Warmii oraz magistrem nowicjatu w Chludowie koło Poznania. Wykłada teologię życia wewnętrznego oraz jest lektorem języka angielskiego. W ramach wymiany programów formacyjnych werbistowskich wspólnot misyjnych, organizuje i uczestniczy w sympozjach i konferencjach europejskich.

Oprócz pracy formacyjno-dydaktycznej pełni również funkcje administracyjne jako wiceprowincjał Zgromadzenia, admonitor Rady Prowincjalnej oraz Rektor Domu Misyjnego w Chludowie.

Od 2004 r. należy do Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego (werbiści) w Chicago, w której jest członkiem Komisji Formacji Permanentnej. Jako kapłan pełni posługę duszpasterską we wspólnocie polskiej w parafii Świętego Józefa Robotnika w Wheeling na pólnocno- zachodnich przedmieściach Chicago oraz jest prezydentem Polskiej Parafialnej Szkoły im. Juliusza Słowackiego liczącej 535 dzieci.

 

Słowo od opiekuna duchowego:

Pełnię dojrzałej osobowości możemy uzyskać tylko poprzez połączenie wiary i rozmu. Już samo podjęcie trudu poznawania i rozumienia (zdobywanie wiedzy), w kontekście korzystania ze skarbca osiągnięć ludzkiej działalności, wyzwala świadomość wręcz nieograniczonych możliwości poznawczych człowieka, którego Bóg stworzył na swój obraz i podobieństwo.

Dostrzeżenie związku między wiarą a rozumem może pomóc tym, którzy mówią, że w nic nie wierzą. Przyjęcie postawy niewiary to jednocześnie niewykorzystanie pewnego potencjału własnych możliwości. Bóg przez to, że obdarzył człowieka tym, co Sam posiada, i czym się z miłości dzieli z człowiekiem, usynowił go obdarzając godnością dziecka Bożego. Doskonały Stwórca daje człowiekowi prawie nieograniczone możliwości poznawcze i twórcze, których nie sposób niedocenić czy lekceważyć. W ślad za nimi idzie odpowiedzialność za jakość życia własnego i świata, które zostało człowiekowi dane i powierzone.

W czasach współczesnych największym zagrożeniem jawią się ogromne możliwości, z których człowiek może korzystać bez żadnych granic. W tej sytuacji człowiek stanowi zagrożenie sam dla siebie. Istniejące, usankcjonowane struktury grzechu - co zauważył, i o czym pisał papież Jan Paweł II - mają bezpośrednie przełożenie na rodzinę, przyczyniając się do pogłębiania kryzysów małżeńskich. Zagrożenia rodziny, wreszcie aborcja i rozwody, to wyrazy słabości ludzkiej natury, która bez Boga jest nieszczęśliwa; która rozpatrując własne problemy bez Bożej obecności w jej życiu, często również bez należytej wiedzy o sobie oraz możliwościach wyjścia z trudnych sytuacji, zamiast oczekiwanej poprawy, przeżywa kolejny rozkład, rozczarowanie i cierpienie.

Dlatego też zachodzi wręcz nagląca potrzeba ukierunkowania rozumu do źródła, z którego pochodzi: do Boga Ojca, Boga Stworzyciela, który się nam objawia w Jezusie Chrystusie i pragnie, abyśmy przy współpracy z Duchem Świętym Go poznawali; abyśmy czerpiąc z Jego pełni, samych siebie nie zabijali.

Już świadome i celowe wprowadzenie do naszych myśli i serc Boga, który pragnie być rozpoznawany i kochany, wywołuje niezwykłe zmiany w naszym osobistym życiu. Już dostrzeżenie w Bogu doskonałego Ojca i Stwórcę, przyznanie Mu nadrzędnej roli we własnym życiu i dziejach świata, rodzi zachwyt dla Jego wszechmocy i kształtuje postawę wiary w sens i cel ludzkiego żywota.

Ojciec Święty Jan Paweł II całe swoje życie zawierzył Bożej Opatrzności, Jego doskonałości i wszechmocy, i bez reszty oddał się poznawaniu Niepoznawalnego. Jan Paweł II pragnął się tym poznawaniem dzielić z każdym człowiekiem, którego kochał ojcowską miłością. W tej miłości pragnął szczęścia dla każdego, i dla wszystkich. Głosił światu obecność Boga wśród nas, miłość i miłosierdzie oraz Jego pragnienie uczynienia nas szczęśliwymi już tu, na ziemi.

Zechciejmy przyjrzeć się sobie samym, naszym pragnieniom i niemożnościom, by z tym większym zapałem czynić wysiłki, które mogą uczynić nas szczęśliwymi. Problemy współczesnego człowieka skupiają się wokół tematu "wiara i rozum" Dlatego też, z tym większą radością przyjąłem propozycję otoczenia opieką duchową Fundację "Wiara i rozum", która podejmuje się trudnych, aczkolwiek niezbędnych tematów "do rozpatrzenia", by wspomóc, przyspieszyć, czy też ułatwić, dostrzeganie zależności wiary i rozumu.

Z zainteresowaniem będę wczytywał się w proponowane treści i dbał o poprawność teologiczną zamieszczanych na stronie materiałów oraz ich zgodność z oficjalnym nauczaniem Kościoła katolickiego.

Ogarniając modlitwą, z całego serca błogosławię Fundacji "Wiara i rozum" życząc obfitych owoców duchowych zatroskanym o jakość ziemskiego życia oraz o życie wieczne Czytelników.

Szczęść Boże.

Ks. Jerzy Gawlik SVD